σκουτελ(λ)ίτζιν

τὸ, Μ

μικρό σκουτέλι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σκουτέλλι(ον) «πιάτο, μικρή γαβάθα» + υποκορ. κατάλ. τής Μεσαιωνικής -ίτζιν (πρβλ. κρομμυδ-ίτζιν)].